Descubre O Murito, as Portas do Valhalla no Ortegal

Non sei se, buscando un momento de paz interior para curarme e redescubrirme nun intento máis de curar unha das moitas feridas que enchen a alma, decidín aquela tarde coller a mochila e gozar da soidade camiñando polo estrada que une Ortigueira coa Lagoa de San Martiño, pasando polo famoso Camiño Azul, seguindo a costa da Ría de Ortigueira.

Jay Lorenzo - O Murito - Ortigueira

Camiñaba só entre os vigorosos prados e a beira do mar, polo Camiño do Mar Litoral, pero sentíame acompañado dos murmurios do vento e do murmurio dos paxaros que ían e viñan ao solpor. Observei uns paxaros revoloteando entre as pólas dunhas árbores, coma se celebrasen a liberdade e a beleza da vida. Minutos despois, dende o Paseo da Praia de Ortigueira, puiden ver unha familia de corvo mariño descansando nunha repisa, a piques de lanzarse ao mar na procura da súa próxima captura. Aqueles paxaros parecían mensaxeiros da propia natureza e a súa mensaxe era un fiel reflexo a miña necesidade de renacer (que palabra máis bonita) e lanzarme cara a novos horizontes.

Fernando Rodríguez - Lagoa de San Martiño - Ortigueira

Medio quilómetro máis adiante, camiñando pola estrada que vai cara á Lagoa de San Martiño, un camiño discreto e desapercibido baixa dende a estrada da esquerda cara á beira do mar. Viaxar en coche parece fácil deixalo atrás, pero a vantaxe de camiñar é que se pode explorar, chegando a todos os recunchos da rica e variada beleza paisaxística de Ortegal. Levado pola miña curiosidade decidín baixar cara á beira e descubrir que 'tesouro' se agochaba ao final daquel camiño.

E alí estaba. Un santuario de paz cun peirao vello e pequeno,

'O Murito' é un recuncho de Ortegal que resulta un lugar case divino. En canto cheguei sentín coma se me puxeran nun asento da primeira fila do Gran Teatro Celestial. Sobre o escenario, Súa Alteza O Sol comezou o seu lento descenso no horizonte, pintando o ceo en tons cálidos e cuxa banda sonora era o suave ritmo rítmico das diminutas ondas da ría golpeando timidamente os postes do peirao. Un solpor que enche de vida a alma e os pulmóns mentres os derradeiros raios do día se escapan entre nubes de algodón completamente douradas.

Fernando Rodríguez - O Murito - Ortigueira

O Murito é, sen dúbida, un deses lugares nos que se vive unha conexión coa natureza dun xeito diferente. Unha conexión vibrante e sobre todo moi íntima entre un mesmo e a propia creación. Unha conexión que pon ante os nosos ollos as portas do propio Valhalla.

Anterior
Anterior

Centenario do Naufraxio da Galerna no Cabo Ortegal

Siguiente
Siguiente

Conversa coas Gaivotas no Miradoiro do Pósito en Cariño